ik denk dat ik nu pas echt ben begonnen met het loslaten van het idee dat er een wij bestond. dat ik geloofde dat de tijd ons wel bij elkaar zou brengen. dat er uiteindelijk een we zou bestaan – en niet enkel het kruizen van onze paden.
want als we elkaar zien realiseer ik mij hoe het was. ik denk dat ik nu pas echt weet wat ik wil – maar er valt niks meer te willen. de lente begint maar wij eindigen en het is zo verdomd koud zonder je.
The overthinking 