– Josephine
het is vijf dagen tropisch warm
en om acht uur savonds breken de wolken
de donder galmt tussen de huizen in de stad
twee jongens hangen uit het raam terwijl
een meisje in een zomers jurkje over de lege straten rent
alles staat even stil en men schuilt onder terrasluifels
het licht is zacht door de beregende ramen en
de regen was weer prachtig
let me be here
I can take care of myself
I can roam through the streets
that don’t look familiar to me
the days pass by.
the extraordinary is getting normal.
life is easy. life is as it is supposed to be.
I find rest in the calmth of the waves, the wind in my hair.
passing streets as if I’ve always lived here.
I don’t have to run, I can take my time.
I doesn’t have to be perfect as long as you think it is enough.
It was worth the wait.
God, life was so fucking easy.
And we will look back, thinking those were the good old days.
And we will do it again and again and again.
Ik zie niet waar we zijn
ik heb mijn ogen dicht
Ik weet niet waar we gaan
ik heb geen helder zicht
do not tell me
that you miss me
it has only been
six hours
you’ll be as
short-term as
your damn memory.
“Ik wil voor altijd hier naast je liggen, als een sardine in een blik gevuld met zoute tranen”
