Author: Josephine

ik sluit af en draai de deur dicht. het was mooi en het is mooi geweest. ik zal ook wel weer terugkomen – maar dat zal niet meer hetzelfde zijn. ik wil niets anders herkennen dan mijn reflectie. weten dat ik er nog ben en haar opnieuw mag uitvinden. ik wil weer groter dromen. er is goud aan t einde van de regenboog dus wil ik gaan. er zijn nog zoveel dingen om verliefd op te worden. nieuwe plaatsen en puzzelstukjes. ik wil niks alledaags en niets vertrouwd. laat mijn bubbel barsten. vandaag kan alles weer.

voor de derde keer dit jaar vouw ik de verhuisdozen dicht. met blauwe stift schrijf ik ‘belangrijke dingen’ en ik laat het achter. maar de mensen; ik nodig ze uit en ik ga langs. ik houd ze vast, zij laten niet los. ik lach en zij lachen terug. alles nog een een laatste keer. bewust en afgewogen. lief en geliefd. kies ik er voor om te gaan maar niet ver genoeg ze uit het zicht te verliezen.

ik wacht voor het oranje stoplicht. de herfstbladeren in de gracht. mijn bestemming bekend maar nog altijd op zoek. soms gehaast want ik zal gaan. ik ben zo moe van het wakker liggen dat ik weer slaap. de akkoorden van mijn favoriete nummer schrijf ik op mijn hand. ik wil niet vergeten hoe het klonk. een prachtig tussenstation. zo dankbaar. bewonderend in ieder laatste moment tot het licht verspringt.

I don’t know how to deal with regret, but I know how to write, to speak. We are messy but I think we are truthful. It’s dark and you think you want me gone. Your admiration makes me superficial, but I’m no second best. Come put your heart on the line and we’ll find an answer. Deceive me and I’ll fall for it.

08/09

ik liep met mijn hoofd in de wolken – maar nu sta ik twijfelachtig stil. was ik naïef of zat ongeluk in mijn hoek verscholen?

de straten glinsteren in de regen en ik ben gestopt met zoeken naar een weerwoord. ik verdiende beter en ik gooide geen zes.

mijn regenjas druipt naast de deur. er zal een nieuwe dag komen en ik zal gaan. boven de wolken uitstijgen, ver weg van vergeten zijn.

er staat een vaas met valse hoop op tafel met een nieuwe bos bloemen. ik verwelk met de gedachte dat ze mooi waren maar niemand zich aan zijn woorden hield. het is lastig een kleur te kiezen maar het is niet lastig om voorzichtig te zijn met dat wat breekbaar is.

een tussenjas in september. tussen komen en gaan. ontmoeten en loslaten. het eerste zonlicht valt door het badkamerraam. ik haal adem. de dauw op het gras verraadt dat we dit seizoen moeten gaan inwisselen maar ik hoor niets van je. ik wacht met mijn handen in mijn zakken. zwijgen is goud en ik ben ook gelukkig in de stilte.