het duurde lang voordat ik was overtuigd dat ik kon helen en nu trillen mijn handen niet meer als ik bang ben. ik reik weer voor wat ik wil, durf te vragen – weer op te staan en door te gaan. want vandaag is er ook voor mij en dus leef ik weer – overdenken kan altijd nog. er is nog zoveel moois en in de plantenbakken bloeien nieuwe bloemen en het onbekende is een nieuwe kans dus laten we in godsnaam gewoon lachen. ik laat mijn hoofd weer naar achter vallen en glimlach want ik ben nog jong en dus heb ik eigenlijk niks te vrezen. ik zocht lang naar de woorden van geluk maar ik vind ze in de stilte – in de ruimte die ik in mag vullen.