niet mee eens. niet mee oneens.
want de angst en ik zijn nu buren. ze kwam om de hoek kijken, steeds vaker. maakte zich een bekende en hing haar posters aan de muur.
nu voel ik haar aanwezigheid. ben ik niet meer alleen en zie het licht van onder de deur branden. ik hoor haar muziek spelen en de piepjes van de wasmachine.
soms zwaait ze door de ramen. dan zwaai ik terug, lachen we naar elkaar, gaan we verder met ons dag. soms voelt ze zo ver uit de buurt.
maar soms wilt ze niet gaan. nodigt ze zichzelf uit voor de koffie, vraagt me wat mijn plannen zijn. en ik wil niet met de angst praten want ze heeft nooit een antwoord.
maar de angst en ik zijn nu buren, dus ik leer met haar leven, begin langzaam weer met ademhalen. ik leer de geluiden, de piepjes, de ritseling in het donker.
we leren leven met elkaar.
The overthinking 