4 | 21

zenuwachtig pulk ik aan het elastiekje om mijn pols. het veert terug en ik wil ook terugveren.
wil graag weer weerkrachtig zijn zodat de woorden niet bij mij komen. ze zijn niet welkom hier.
want lachen dat lukt nog wel maar weglachen niet meer. de woorden tellen zich op aan de twijfels.
en de twijfels zijn er al zo veel. ze struikelen over elkaar. weten geen weg meer te vinden.
praten is goed en ik pulk aan het elastiekje. vandaag even niet, zodat de twijfels weer een uitgang vinden.