voor de derde keer dit jaar vouw ik de verhuisdozen dicht. met blauwe stift schrijf ik ‘belangrijke dingen’ en ik laat het achter. maar de mensen; ik nodig ze uit en ik ga langs. ik houd ze vast, zij laten niet los. ik lach en zij lachen terug. alles nog een een laatste keer. bewust en afgewogen. lief en geliefd. kies ik er voor om te gaan maar niet ver genoeg ze uit het zicht te verliezen.
vertrek – II
The overthinking 