zo vaak had ik mij te klein gevoeld. liet ik het leven tussen mijn handen glippen. was ik met mijn gedachten in angst verzonken. keek ik toe vanaf de zijlijn. bemoedigende woorden in mijn broekzak. ik voelde mij niet sterk genoeg om te wereld te dragen. zelfs thuis voelde de ruimte met de ramen open nog benauwend. ik kon niet weglopen van wat mij kleiner maakte. en toch sta ik er weer. luider dan mijn gedachten. vrijgevochten van mijn angsten. groter dan wat mij tegenhield. sterker dan wat mij kleiner maakte.