stiltes

soms wilde ik dat het gemakkelijk was om de woorden uit te spreken en dat het dan oplucht. toch bijt ik zachtjes op mijn wang. trek ik voor de achtste keer vandaag mijn armband recht. keer ik terug in mijzelf. ik ben radeloos zonder de woorden die mij bijstaan. de stilte lijkt eeuwig te duren en ik wil zo graag opkijken. ik wil opstaan vanuit de stilte. ik wil groter zijn dan hem. zijn handen verdringen met mijn stem.

Advertisement

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s