en voor nu laat ik los.

en voor nu laat ik los. ik droeg je bij me in de twijfels, soms tot laat in de nacht. maar nu ben ik ze kwijtgeraakt, weet ik waar ik sta. waar ik voor mezelf kies. want wachten tot jij voor mij koos leverde niets op. ik hoopte je te herkennen bij de metro halte, bleef zitten tot de eindhalte. liet mijzelf zachtjes heen en weer wiegen door de wagon. mijn hoofd tegen het koude raam en de buitenwijken die aan me voorbij vlogen.
ik wilde ook voorbij vliegen. ik wilde alles voorbij laten vliegen maar elke keer als ik mijn ogen sloot zag ik weer de plek waar ik veilig was. de muziek van mijn koptelefoon stond zo luid dat ik mezelf niet kon horen denken. want het was niet mijn schuld. het was niet mijn schuld.

en voor nu laat ik los. draag ik de twijfels niet langer bij me. ik reik niet meer, ik zoek niet meer. jouw hand past niet langer in de mijne. mijn voetstappen echoën niet meer. de leegte heeft een gedaante aangenomen. dit is mijn weg en ik wil niet meer afwijken. ik wil niet meer afwijken en ik wil zeker niet terug.