16 days passed. this morning I woke with the sunlight beaming through the tall windows. I sit with the sun on my face, it isn’t warm but if I close my eyes I can still imagine what that feels like. this is not my chair. maybe this is not my home but I don’t know where else.
Author: Josephine
wij, vooruitgaand
ik heb je lang niet gezien maar vertel mij alles. je stem klinkt nog altijd vertrouwd en de toekomst vaak weer niet. we zullen er samen om lachen. het maakt niet uit.
de grijze mist tot in de laatste straten van de stad. wij, vooruitgaand, maar verkleind tot lichtpuntjes in een grijze zee. ik weet nog altijd niets zeker maar dit is wel de goede richting.
ik zet mijn voeten op de groeven van de tegels. ik zal luider zijn en het zal mij geluk brengen.
december,..
december, ik ben weer terug. er staat een straatmuzikant zijn vingers blauw te spelen. ik hoor zijn viool muziek tot aan de oliebollenkraam. hij doet zo zijn best. ik dwaal door de steegjes en weiger het verloren te noemen. de kleine gele lampjes op veilige hoogte. ze helpen ons het beste er van te maken. december, ik verlang nog altijd terug maar ik zal blijven lachen.
hold me closer
I learned to love myself first. I learned to warm my hands by the fireplace. I learned who I was in the silence, my thoughts and I, we’re friends now. I learned how to feel enough, to move forwards in crowds, to get myself home every day. I learned to love myself, but that was never the issue.
I had to learn that people would wait for me. I had to learn how to be vulnerable, how to be soft. I had to learn that love would always be many things, exiting, difficult, wonderful and delicate. That loving is also leaving and it shouldn’t scare me. I will always have me, so hold me closer.
vijf november
de ramen staan open en ik knoop mijn overhemd dicht. de lucht is koel en helderblauw. november begon zonder aankondiging. ik zie wel dat de bladeren verkleuren, maar ze zijn er nog. zolang de zon tussen de bladeren door schijnt is er niets aan de hand.
en zijn zoveel antwoorden op de vraag waarom ik ging. mijn favoriet is dat de zomer hier nooit eindigt. want in het zuiden word je niet terug naar binnen geroepen. mogen we buitenspelen alsof we nooit een dag ouder zijn geworden. november kwam en ik sla een arm om haar heen. de straten vol met geluk.
returning to self love
I wanted to write to you how I felt. That my hands trembled when I told you ‘no more’. I reminded myself that I deserved better. I listened to the songs that made my eyes tear up until they didn’t. I allowed it to fade. I built a home within myself again, and realized I didn’t long for it to change anymore. I grew out of wanting you to desire me. It took me 26 days until it no longer hurt.
People come and they go. I wanted to write to you how I felt – wanting you stay.
donker
en ik weet dat mijn vader uiteindelijk gelijk krijgt. de straatlantaarns te zwak en straten te leeg. ik zal een keer naar huis moeten. zo vaak gelogen dat er iemand meefietste.
alleen maar niet breekbaar. het kan niet tegenvallen zonder ooit vertrouwen te hebben. dus vertrouw ik het donker om mij veilig naar huis te leiden.
The overthinking 