Author: Josephine

de avond weet nog steeds hoe hij moet vallen en ik vang hem steeds gemakkelijker op. in het donker voel ik mij niet langer alleen omdat ik niet meer wegkijk als iemand naar mij kijkt. er komt een dag dat ik niet enkel geloof dat er liefde komt maar dat ik echt samen met iemand de avond in val en niet meer alleen opsta.

het duurde lang voordat ik was overtuigd dat ik kon helen en nu trillen mijn handen niet meer als ik bang ben. ik reik weer voor wat ik wil, durf te vragen – weer op te staan en door te gaan. want vandaag is er ook voor mij en dus leef ik weer – overdenken kan altijd nog. er is nog zoveel moois en in de plantenbakken bloeien nieuwe bloemen en het onbekende is een nieuwe kans dus laten we in godsnaam gewoon lachen. ik laat mijn hoofd weer naar achter vallen en glimlach want ik ben nog jong en dus heb ik eigenlijk niks te vrezen. ik zocht lang naar de woorden van geluk maar ik vind ze in de stilte – in de ruimte die ik in mag vullen.

ik denk dat ik nu pas echt ben begonnen met het loslaten van het idee dat er een wij bestond. dat ik geloofde dat de tijd ons wel bij elkaar zou brengen. dat er uiteindelijk een we zou bestaan – en niet enkel het kruizen van onze paden.

want als we elkaar zien realiseer ik mij hoe het was. ik denk dat ik nu pas echt weet wat ik wil – maar er valt niks meer te willen. de lente begint maar wij eindigen en het is zo verdomd koud zonder je.

soms denk ik dat we uit hetzelfde hout zijn gesneden en dat als de wind waait wij dezelfde kant op waaien. dat als het middernacht is we elkaar vinden en dat als we samen zijn we vergeten dat we liever alleen slapen. als de zon schijnt dan kijken we elkaar in de ogen aan en lachen en wensen elkaar het beste toe. maar als de zomer voorbij is ben ik bang dat we ons eigen weg gaan – en dat dat niet dezelfde kant op is omdat we elkaar het beste wensen.

ik wil luisteren naar mijn hart maar ik kan haar niet verstaan. ze mompelt en slikt de woorden in. het waait en ze wuift de woorden weg. ik wil weten wat ze zegt maar ik spreek de taal niet – en ik wil graag leren haar taal te spreken. ik versta de vogels, ik hoor ze iedere ochtend en ze zijn vertrouwd maar ik weet niet of ik moet blijven. – ik luister en ik twijfel.

not wanting to let you out of my reach – I hold on with two hands. in this life there aren’t many certainties but you – you are good and it is the only card missing in my deck. if I close my eyes I still feel that you desire me – I can’t be good but I can be anything you want, that you don’t need. take this gift and think of me. the cards are on the table and my address is on the back. don’t let the sunlight fade it – I do not want it to fade so one day we’ll find a way to be close again.

mij afvragen hoe het is – maar niets vragen. weten dat we elkaar uit het zicht verliezen – want zij zal terugkomen en dan zijn alle kaarten opnieuw geschud. nog even en wij zijn opnieuw vreemden van elkaar. hoe het zo lang duurde, zo kort tegelijk. mij afvragen hoe anders het had kunnen zijn. of ik spijt krijg – of hij het was geweest.