– Josephine
mijn haar
goud in de zon
mijn hoofd
donker in de wolken
mijn lief
met de noorderzon
vertrokken
One day we will look at each other and it will all make sense.
en je dacht dat je alles had
en je dacht dat je alles had
en je dacht dat je alles had
en dan valt het uiteen
hoe wil je nog verder
als je al op de volle
honderd procent het leven
hebt gevierd?
als je dit al eens
hebt gedaan en je wilt
er nog meer van
de high is
verslavend
kunnen we nog meer
rekken en eruit trekken
en schrapen van de bodem
is het vertrouwen nog te
helen of is de confetti
al opgeruimd?
valt er nog meer feest
te vieren – nog principes
te laten varen
nog meer slingers uit
de kast maar iedereen
is al naar huis.
ik wil morgen nog niet in de ogen kijken
ik hoef hem nog even niet te zien
en misschien durf ik morgen
eindelijk vooruit te kijken
maar voor nu staar ik in het donker
en zie ik helemaal niets
ik zie alleen de duisternis
en de stilte die ik heb aangericht
soms werd ik gek als je ging
wilde vasthouden en eigenlijk
niet meer laten gaan ik wilde niet
dat je ging.
ik zwaaide mijn handen tot
ze van mijn polsen draaide
ik draaide de sloten uit
deur zodat die nooit meer
dicht kon gaan.
nu ga ik zelf en ik dacht nog
een keuze te maken maar ik wist
het moest soms losser zijn om
weer te kunnen ademen en
adem te benemen
de dag lijkt steeds leuker
omdat de dipjes dieper zakken
en katers zwaarder vallen
de cassiere kijkt vertwijfelt
naar de glimmende feestmuntjes
die ik in mijn hand houdt
ik wil niet loslaten en zij ze
niet aannemen dus ik keer terug
zonder een vruchtensapje
de modder brokkelt van mijn schoenen
en het is weer maandag.
het weekend voorbij gevlogen maar
we hielden van de vrijheid
