‘je probeert altijd te vluchten’

Daar zaten we dan, op de leuning van een bankje te twijfelen over keuzes die we niet meer konden terugdraaien. Ons afvragend of we spijt moesten hebben, en wat voor zin dat zou hebben.

Daar zaten we dan, te realiseren dat de realiteit onvermijdbaar is, en vluchten altijd tijdelijk.